ဧရာ၀တီ
လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အားဦးစီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီကို ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၅ ရက္ေန႔က ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ေက်ာ္ခ / ဧရာဝတီ)
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ယာယီ သက္ေသခံ လက္မွတ္ (White Card) ကိုင္ေဆာင္သူေတြဟာ အေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ျပည္လုံးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ မဲေပးခြင့္ ရွိေၾကာင္း မၾကာေသးခင္က ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္က ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ White Card ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြကို ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး ေပးလိုက္တဲ့အေပၚ မေက်နပ္တဲ့ အသံေတြလည္း တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲေတြ ျဖစ္လာမယ့္ အလားအလားေတြကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။
White Card ကိုင္ေဆာင္သူေတြကို မဲေပးခြင့္ျပဳလိုက္ေပမယ့္လည္း တဖက္မွာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေဟာင္းေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားရာမွာ အခက္ႀကံဳေနၾကရသလို နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ ေမြးဖြားတဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း ကေလးငယ္ေတြလည္း ႏိုင္ငံသား အသိအမွတ္ျပဳလက္ မွတ္ရရွိဖို႔ အခက္ႀကံဳေနၾကပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြ အပါအဝင္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ မေအာင္ျမင္ေသးရင္ တိုင္းရင္းသား ေဒသတခ်ဳိ႕မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပဖို႔ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ ရွိမလဲ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အားဦးစီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီကို ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ေတြျဖစ္တဲ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းနဲ႔ ေက်ာ္ခတို႔က ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး။ လႊတ္ေတာ္ကေန ယာယီသက္ေသခံ လက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ မဲေပးခြင့္ျပဳလိုုက္ၿပီဆိုေတာ့ ဒီမဲေပးခြင့္က ႏိုုင္ငံသားေတြရဲ့ အခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတိုု႔ကို ႏိုုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ အခြင့္အေရး ေပးလိုုက္တာလား။
၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီ။ ႏိုုင္ငံသားျဖစ္လာႏိုုင္တဲ့ အလားအလာက ကံေသကံမ ေျပာလိုု႔မရပါဘူး။ White Card ဆိုုတာ က်ေနာ္တိုု႔ လ၀က အေနနဲ႔ ဥပေဒနဲ႔အညီ ထုုတ္ေပးတဲ့ ကိစၥပါ။ စကၠဴအျဖဴေပၚမွာ ျဖစ္လိုု႔အလြယ္ ၀ိႈက္ကတ္လိုု႔ ေခၚေနၾကတာ။ တကယ္က ယာယီသက္ေသခံ ကတ္ျပား (Temporary Identity Certificate) ပါ။ ဘယ္ ႏိုုင္ငံသားရယ္လိုု႔ တိတိက်က် သတ္မွတ္လိုု႔ မရေသးတဲ့၊ စိစစ္ဖိုု႔ လိုုတဲ့လူေတြကိုု က်ေနာ္တိုု႔က ထုုတ္ေပးတာပါ။
ဒီလူေတြက ႏိုုင္ငံသားျဖစ္ဖိုု႔အတြက္ ေလွ်ာက္ရဦးမွာပါ။ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ္တိုု႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ညီေတာ့မွ ႏိုုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္း ဒီလိုုဆံုုးျဖတ္ရမွာပါ။ White Card ကိုုင္တာနဲ႔ ႏိုုင္ငံသား ျဖစ္ရမယ္ဆိုုတဲ့ သေဘာေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။
ေမး။ မဲေပးခြင့္ကို ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ မဆံုုးျဖတ္ရေသးတဲ့ လူေတြကိုု ေပးလိုုက္တာက လ၀က ဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္ရဲ့လား။
ေျဖ။ က်ေနာ္တိုု႔က မဲေပးျခင္း၊ မေပးျခင္းနဲ႔ မဆိုုင္ဘူး။ လူတေယာက္ ႏိုုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္းနဲ႔ပဲ ဆိုုင္တာေပါ့။ က်ေနာ္တိုု႔က သူ႔ကိုု ႏိုုင္ငံသားလိုု႔ အသိအမွတ္မျပဳေသးတဲ့ (ယာယီေပါ့) စိစစ္ဆဲလူေတြကိုု ေပးလိုုက္တာ။ ဒီလိုုလူမ်ဳိးေတြ ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
မဲေပးခြင့္ကေတာ့ လႊတ္ေတာ္က ဆံုုးျဖတ္လိုုက္ၾကတာ။ ၀ႈိက္ကတ္ကိုုင္တဲ့လူေတြက အမ်ားဆံုုး ၇ သိန္းနဲ႔ ၈ သိန္းၾကားမွာ ရွိတယ္။ White Card ဆိုတာ အမ်ားထင္ေနသလိုု ဘဂၤါလီတမ်ဳိးတည္း ရွိေနတာ မဟုုတ္ဘူး။ က်န္တဲ့ ေနရာေတြမွာလည္း အိႏၵိယလူမ်ဳိး၊ ပါကစၥတန္လူမ်ဳိး၊ ေဂၚရခါးလူမ်ဳိး စသည္ျဖင့္ နယ္စပ္ေဒသမွာရွိတဲ့ က်ေနာ္တိုု႔ တိုုင္းရင္းသား ကိုုးကန္႔ေတြမွာသည္ပင္လွ်င္ သိပ္မေသခ်ာတဲ့ ဟာေတြရွိတယ္။
တဖက္ႏိုုင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္ေနေတာ့ ရုုပ္ရည္တူတာ ဘာညာဆိုုေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔ White Card ပဲ ေပးထားလိုုက္တာ။ ႏိုုင္ငံသားကိုု က်ေနာ္တိုု႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ဆံုုးျဖတ္ေပးတာ မဟုုတ္ဘူး။ မွားႏိုုင္တဲ့ဟာမ်ဳိးကုုိ White Card ေပးထားတာ။ ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ စိစစ္ဖိုု႔ လိုုေနတဲ့လူအားလံုုးကိုု ေပးထားတဲ့သေဘာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ မဲေပးျခင္း၊ မေပးျခင္း ဥပေဒျပဳအပိုုင္းက ဆံုုးျဖတ္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တိုု႔က ဒီကိစၥနဲ႔ မဆိုုင္ပါဘူး။
ေမး။ White Card ေပးထားတဲ့ လူေတြက ဘယ္ျပည္နယ္၊ ဘယ္ေဒသေတြမွာ အမ်ားဆံုးရွိတာလဲ။
ေျဖ။ ျပည္နယ္အႏွံ႔ ရွိပါတယ္။ အမ်ားဆံုးကေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၅ ႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ အဲဒီေဒသေတြမွာ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ စိစစ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြကို သက္မွတ္တာေပါ့။ နယ္စပ္ႀကီးပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အလယ္ပိုင္းမွာလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဥပမာအားျဖင့္ ေက်ာက္တံတား ဘက္မွာဆိုရင္ အိႏၵိယ တိုင္းရင္းသား ရြာေလးေတြဆိုတာမ်ဳိး ရွိတယ္။
ေမး။ White Card သမားေတြ ခရီးသြားလာခြင့္ ရေတာ့မွာလား။ ရခိုုင္ဘက္မွာေတာ့ သြားခြင့္မရဘူး ေျပာတယ္။ လ၀က ဥပေဒအရ ကန္႔သတ္ထားတာလား။
ေျဖ။ က်ေနာ္တိုု႔က ႏိုုင္ငံသားနဲ႔ပဲ ဆိုုင္တာေပါ့။ ႏိုုင္ငံသားစိစစ္ဆိုု ဘယ္လုုိကတ္မ်ဳိးေပးမယ္။ မစိစစ္ခင္ ဘယ္လိုုကတ္မ်ဳိး ေပးမယ္ ဆိုုတာပဲ က်ေနာ္တိုု႔နဲ႔ဆိုုင္တယ္။ သြားေရးလာေရး ကိစၥေတြကေတာ့ သက္ဆိုုင္ရာ ေဒသအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ဆိုုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ရခိုုင္ဘက္မွာေတာ့ ေဒသအာဏာပိုုင္က ကန္႔သတ္ထားတာပါ။ White Card နဲ႔ ခရီးသြားမယ္ဆိုုရင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းၿပီးမွ သြားရတယ္။ သြားခြင့္ မျပဳတာေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။
အဲဒီလိုသြားေနတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ရန္ကုုန္သြားၿပီးေတာ့ ေဆးကုုတယ္။ ရန္ကုုန္သြားၿပီးေတာ့ ကေလးေတြ ေက်ာင္းသြားတက္တာ ဒါမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ White Card ကိုုင္ေဆာင္သူေတြက ျမန္မာႏိုုင္ငံ ျပည္နယ္အႏွံ႔ နယ္စပ္ေတြတိုုင္းမွာ ရွိပါတယ္။
ေမး။ White Card ကိုုင္ေဆာင္သူေတြ ႏိုုင္ငံသား ျဖစ္မျဖစ္ စိစစ္ေရးလုုပ္ငန္းေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ ေဆာင္ရြက္ေနပါလဲ။
ေျဖ။ က်ေနာ္တိုု႔ တႏွစ္ကိုု ပံုုမွန္အားျဖင့္ ၂ ႀကိမ္ေလာက္ ဗဟိုအဖြဲ႔က ထိုုင္ပါတယ္။ ဥကၠ႒ကေတာ့ က်ေနာ္ပါ။ အဖြဲ႔၀င္ေတြထဲမွာ ႏိုုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးရယ္၊ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးရယ္ ပါပါတယ္။ White Card သမားေတြ ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ ေလွ်ာက္ၾကတာကိုု ၿမိဳ႔နယ္အဆင့္ စိစစ္ေရးအဖြဲ႔က စစစ္ပါတယ္။
ၿမိဳ႔နယ္အဆင့္အဖြဲ႔မွာ ၿမိဳ႔နယ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက ဥကၠ႒ပါ။ ေနာက္ တရားေရးနဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔က ပါပါတယ္။ သက္ဆိုုင္ရာ လူမ်ဳိးစုု ကိုုယ္စားလွယ္ ပါပါတယ္။ အတြင္းေရးမႉးကေတာ့ လ၀က က လုုပ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႔နယ္အဆင့္ စိစစ္ၿပီးေတာ့ တိုုင္းအဆင့္ကိုု တင္ပါတယ္။ တိုုင္းမွာလည္းဒီလိုုပဲ ျပန္စိစစ္ပါတယ္။ တိုုင္းၿပီးလိုု႔ရွိရင္ ရံုုးခ်ုဳပ္ကိုု တင္ပါတယ္။ ရံုုးခ်ဳပ္မွာလည္း ဒီလိုုပဲ ညႊန္ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ စိစစ္ပါတယ္။ ၿပီးမွ က်ေနာ္တိုု႔ ဗဟိုအဖြဲ႔ကိုု တင္ပါတယ္။
တႏွစ္ကိုု ပ်မ္းမွ် ၂ ႀကိမ္စီ လုုပ္ၿပီးေတာ့ ဒီ White Card သမားေတြ အပါအ၀င္ ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားတဲ့လူေတြ ႏိုုင္ငံျခား ျဖစ္ခြင့္ ရွိ၊ မရွိကိုု ၁၉၈၂ ခုုႏွစ္ ႏိုုင္ငံသားဥပေဒနဲ႔အညီ အဆင့္ဆင့္ စိစစ္ၿပီးမွ ခြင့္ျပဳေပးတာပါ။
ေမး။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳေပးထားၿပီးသား ႏိုုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ (NRC) ကိုုင္ေဆာင္သူေတြဆီက ကတ္ေတြကိုု သိမ္းၿပီး White Card ျပန္ထုုတ္ေပးထားၾကတာ ျဖစ္တယ္လိုု႔ တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါကိုု ဘယ္လိုုေဆာင္ရြက္ေနပါလဲ။
ေျဖ။ အဲဒါကေတာ့ ဒီကာလမွာ မရွိပါဘူးခင္ဗ်။ ဟိုုးေစာေစာ ၁၉၉၀ ခုုႏွစ္ေလာက္က ထင္ပါတယ္။ ၉၀ ေလာက္က ျပန္လည္ စိစစ္တဲ့အခါမွာ မေသခ်ာတဲ့ ကတ္ေတြကိုု ျပန္ၿပီးေတာ့ သိမ္းခဲ့တာပါ။ ဒီလိုုလုုပ္ခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ ဒါကက်ေနာ္တိုု႔ ကာလေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ေစာပါတယ္။
အခုုသူတိုု႔ကိုု ျပန္ေလွ်ာက္ထားခြင့္ ျပဳထားပါတယ္။ ဟိုုတုုန္းက မမွန္မကန္ဟာေတြလည္း ျပန္ေလွ်ာက္ထားရင္ ၁၉၈၂ ခုုႏွစ္ ဥပေဒနဲ႔အညီ စိစစ္ၿပီးေတာ့ ရသင့္ရထိုုက္တဲ့ ကတ္ျပားမ်ဳိး ျပန္ေပးေနတယ္။ ဒီလူဟာျဖင့္ ဧည့္ (ဧည့္ႏိုုင္ငံသား) ျဖစ္သင့္တယ္၊ ဒီလူဟာျဖင့္ ျပဳ (ႏိုုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ) ျဖစ္သင့္တယ္၊ ဒီလူကေတာ့ ႏိုုင္ငံသားျဖစ္သင့္တယ္၊ ဒီလူကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ White Card (ယာယီသက္ေသခံ လက္မွတ္) နဲ႔ပဲေန၊ အဲဒီလိုု တႏွစ္ကိုု ၂ ႀကိမ္၊ တခါတေလလည္း ၃ ႀကိမ္ စိစစ္ေနတာပါ။
ေမး။ အခုုကာလ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ White Card သမားေတြ မဲေပးခြင့္ရမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥက အခ်ိန္ကုုိက္ လက္ခံလိုုက္တာနဲ႔ ပတ္သက္လိုု႔ အျငင္းအခုုန္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ၀န္ႀကီး အေနနဲ႔ေရာ ဘယ္လို ေျပာခ်င္ပါလဲ။
ေျဖ။ က်ေနာ္လည္း ဒီလုုိပဲ ေဖ့ဘုုတ္စ္ေတြ၊ အင္တာနက္ေတြမွာ ဖတ္ရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒါက တျခားစီပါ။ ဒီ White Card ကိစၥ ေပၚေနတာ ေတာ္ေတာ္ ေစာေစာကတည္းက ျဖစ္ေနတာ။ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ျဖစ္တဲ့ကိစၥက မၾကာေသးဘူး။ ဒီ White Card ကိစၥက မဲေပးသင့္ မေပးသင့္ကိုု ေရရွည္ေဆြးေႏြးၿပီးမွ လႊတ္ေတာ္ထဲက အတည္ျပဳလုုိက္တာကုုိး။ က်ေနာ္ တဦးခ်င္းသံုုးသပ္ခ်က္ကေတာ့ မဆိုုင္ဘူးလိုု႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး။ ျမန္မာႏိုုင္ငံကေန ၁၉၈၈ ခုုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံုုေနာက္ပိုုင္း တိုုင္းတပါးကိုု ေရာက္ေနခဲ့တဲ့သူေတြ အခုု ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ မွတ္ပံုုတင္ ျပန္လုုပ္ဖိုု႔ အခုုခ်ိန္အထိ အရမ္းခက္ခဲေနတုုန္းပဲ။ ျမန္မာျပည္ထဲကိုု အေၾကာင္းကိစၥ တခုခုုနဲ႔ ၀င္မယ္ဆိုရင္ အဟန္႔အတားေတြက အရမ္းမ်ားေနတယ္၊ ၀င္လိုု႔ ခက္ခဲေနတယ္။ အဲဒါ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။
ေျဖ။ က်ေနာ္တိုု႔ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုုးရအဖြဲ႔သစ္တက္တဲ့ အခ်ိန္က အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရး လုုပ္ငန္းကိုု အဓိကထားလုုပ္ခဲ့တာ။ ဒီအထဲမွာ Peace Process (ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ) ပါတယ္။ ေနာက္တခါ ႏိုုင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တိုု႔ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားေဟာင္းေတြ ပါတယ္။ အတိုုက္အခံပဲ ေျပာေျပာ၊ ဘယ္လိုုပဲ ေျပာေျပာေပါ့။ ဒီလို ျပန္လာဖိုု႔ သမၼတႀကီးက အတိအလင္း ဖိတ္ေခၚခဲ့တာ။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဥပေဒအရ တျခားႏိုုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားေဟာင္း ဆုုိေပမယ့္လိုု႔ ဟိုုဘက္ ႏိုုင္ငံသား ခံယူၿပီးရင္ ျမန္မာႏိုုင္ငံသား မဟုုတ္ေတာ့ဘူး။ မဟုုတ္ေတာ့ရင္ တကယ္က်ေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔ ဥပေဒအရ ျမန္မာႏိုုင္ငံသား ျပန္ျဖစ္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သိုု႔ေသာ္လည္းပဲ အေပါက္ကေလးတေပါက္က ဘာလဲဆိုုေတာ့ ၁၉၈၂ ခုုႏွစ္ ျမန္မာႏိုုင္ငံသား ဥပေဒပုုဒ္မ ၈ (ခ) မွာ ႏိုုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲကျဖင့္ ႏိုုင္ငံေတာ္အက်ဳိးငွာ ျပန္လက္ခံလိုု႔ရတယ္။
ယေန႔ က်ေနာ္တိုု႔ ႏိုုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက အဲဒီ အခ်က္ကေလးကိုု ကိုုင္စြဲၿပီးေတာ့ ကိုုယ့္ႏိုုင္ငံသားေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ National reconciliation ေပါ့၊ ရင္ၾကားေစ့ႏိုုင္ေရးအတြက္ ဖိတ္ေခၚခဲ့တာ။ ဖိတ္ေခၚတဲ့ လုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု က်ေနာ္တိုု႔ ၀န္ႀကီးဌာနရယ္၊ ျပည္ထဲေရးရယ္၊ ႏိုုင္ငံျခားေရးရယ္ သံုုးဌာနက လုုပ္ပါတယ္။
ႏိုုင္ငံျခားေရးကေတာ့ ဟိုုဘက္ႏိုုင္ငံသား စြန္႔လႊတ္တဲ့ကိစၥေတြ၊ စြန္႔လႊတ္ၿပီးသူေတြ ဒီဘက္ႏိုုင္ငံျပန္လာရင္ CoI (Certificate of Identity) ေပးတဲ့ကိစၥေတြ၊ ေနာက္ ျပည္ထဲေရးကေတာ့ လက္ရွိ Criminal case ေတြ ရွိလား၊ မရွိလား စိစစ္တဲ့ကိစၥေတြ၊ က်ေနာ္တိုု႔ကေတာ့ ျမန္မာႏိုုင္ငံသား ျပန္ျဖစ္ေရး လုုပ္တဲ့ကိစၥေတြ ဒီ ၃ ဖြဲ႔က လုုပ္ေနတာေပါ့။ လက္ခံေပးေနတယ္။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ၁၈၅ ေယာက္ ေလွ်ာက္တဲ့အထဲမွာ ၁၀၀ နီးပါးေလာက္ ျပန္ၿပီး လက္ခံၿပီးၿပီ။ ႏိုုင္ငံသားျဖစ္ေရး Process (ျဖစ္စဥ္) ကေတာ့ နည္းနည္း ဂ႐ုတစိုုက္ လုုပ္ရတာေပါ့။
က်ေနာ္တိုု႔ႏိုုင္ငံက ႏိုုင္ငံသားျဖစ္ေရးက တျခားႏိုုင္ငံေတြနဲ႔ မတူတာက က်ေနာ္တိုု႔က ေျမေပၚ မူတည္ ဆံုုးျဖတ္တဲ့ ႏိုုင္ငံ မဟုုတ္ဘူး။ ေသြးေပၚ မူတည္ ဆံုုးျဖတ္တဲ့ႏိုုင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ေျမေပၚ ဆိုုတာ တခ်ဳိ႕ႏိုုင္ငံေတြမွာ ၅ ႏွစ္ေနရင္ ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိတယ္၊ ဘာညာေပါ့။ က်ေနာ္တိုု႔ကေတာ့ ေသြးခ်င္းဆက္စပ္မွ ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ႏိုုင္ငံ။ ဒါက ႏိုုင္ငံတႏိုုင္ငံခ်င္းမွာ အေလးထားတာခ်င္း မတူပါဘူး။ ဒီ Process က ခက္ခဲတာေတာ့ မဟုုတ္ဘူး။ ျပန္လုုပ္ရတဲ့ အဆင့္ေလးေတြ ရွိတယ္။
သူက ႏိုုင္ငံျခားသားလံုုးလံုုး ျဖစ္သြားၿပီေလ။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာမယ္။ ျပန္လာရင္ ဟိုက ႏိုင္ငံသားကို စြန္႔လႊတ္ရမယ္။ ဒီနိုင္ငံမွာ ျပန္ၿပီးေတာ့ သစၥာခံရမယ္။ ဒီႏိုင္ငံက လက္မွတ္ကို ျပန္ထုတ္ဖို႔အတြက္ အိမ္တအိမ္ကို သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္စုဝင္ စာရင္းျပရမယ္။ ၿပီးမွ က်ေနာ္တို႔က ႏိုင္ငံသားကတ္ ထုတ္ေပးမယ္။ သူတို႔က လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ႏိုင္ငံသား ျပန္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ခြင့္ျပဳပါဆိုရုံေလးနဲ႔ ဒီေလာက္ႀကီးေတာ့လည္း Process
ခုနလို ဟိုဘက္ႏိုင္ငံသား စြန္လႊတ္တာတို႔ ဒါႏိုင္ငံတိုင္းမွာ လုပ္ရတာပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔က Dual citizen လက္မခံဘူး။ ဒီႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ျပန္ေလွ်ာက္ရတာတို႔ ခုနေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ျပန္စိစစ္ရတာတို႔ ဒီမွာလက္ရွိ က်ဴးလြန္ထားတဲ့ နစ္နာသူမ်ား ရွိေနသလား။ ဒီအခ်က္ေတြ စိစစ္တယ္။ က်န္တဲ့ အခ်က္ေတြ မစိစစ္ဘူး။ လာတဲ့လူေတြက ဒီကိုေရာက္ရင္ ႏိုင္ငံသား ေလွ်ာက္လိုက္တာနဲ႔ ရၿပီလိုထင္ေနတာ၊ ဒီေလာက္ မလြယ္ဘူးေလ။
ေမး။ သမၼတက ျပည္ပမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာေတြကို ျပန္ဖိတ္ေခၚခဲ့ေပမယ့္ ထင္ရွားတဲ့ အတိုက္အခံတခ်ဳိ႕ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္၀င္ဖိုု႔ ဗီဇာေလွ်ာက္တဲ့အခါ အဟန္႔အတားေတြ ရွိေနတာကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ။
ေျဖ။ အခု ဗီဇာကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္လြယ္တယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ဆီကိုုေလေၾကာင္းက ၀င္တယ္ဆိုုပါစိုု႔။ Tourist, Business, Transit, Social, Diplomatic ဗီဇာရယ္၊ Multi-journey entry ဗီဇာရယ္၊ ဗီဇာ ၆ မ်ဳိးမွာ လြယ္ေအာင္လိုု႔ ဆိုုၿပီး အစိုုးရအဖြဲ႔သစ္ ကာလမွာ Business, Transit ဗီဇာရယ္၊ Entry ဗီဇာရယ္ သံုုးမ်ဳိးကို Visa on arrival လုုပ္လိုုက္တယ္။ သံ႐ုံးသြားစရာ မလိုဘူး။ ေလဆိပ္မွာပဲ တခါတည္း လုပ္လို႔ရတယ္။
အခု Tourist visa ကိုု e-Visa လုုပ္လိုုက္တယ္။ ဆိုေတာ့ ဘယ္မွသြားစရာ မလိုဘူး။ အြန္လိုင္းစနစ္ထဲကေန ဝင္လာခဲ့႐ုံပဲ။
လြယ္တဲ့စနစ္ေတြ လုုပ္ေပးၿပီးမွ ဘာေၾကာင့္ ခက္ခဲတယ္ေျပာလဲ။ အရင္ကထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးလြယ္တယ္။ Tourist ေတြက အရင္တုန္းကေတာ့ ေထာင္ဂဏန္း၊ ရာဂဏန္းဝင္တာ အခုဆိုရင္ အခုဆိုရင္ သိန္းဂဏန္းအထိ ဝင္ေနၿပီ က်ေနာ္တို႔မွာ ကိန္းဂဏန္းရွိတယ္။
လူေပါင္း ၁၀၀ မွာ လူေပါင္း ၈၀-၉၀ က လြယ္ေနတယ္ ေျပာတယ္။ ခက္တယ္ဆိုုတာ ဘယ္လိုုေၾကာင့္လဲ၊ Blacklist ရွိတဲ့ဟာေတြ ျဖစ္ေနမလား။ ဒီလိုုျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ ဒါေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး။ Blacklist လည္း ၂ ေသာင္းကေန ေလ်ာ့ခ် လိုုက္တာ ေထာင္ကဏန္းပဲ ရွိေတာ့တယ္။
ေမး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြက ေရြးေကာက္ပြဲလုုပ္မယ့္ အခ်ိန္အထ သိေဘာတူညီမႈေတြ မရေသးဘူးဆိုရင္ အပစ္အခတ္ မရပ္စဲရေသးတဲ့ တိုင္းရင္းသား နယ္ေျမေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ေျဖ။ အဆင္မေျပဘူးလိုု႔ေတာ့ က်ေနာ္ မေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ အခုုက်ေနာ္တိုု႔က အဆင္ေျပေအာင္ လာၾကတာပဲ။ တကယ္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုု လူတိုင္းလိုုခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား တပ္ဖြဲ႔ေတြကလည္း လိုခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ဟာ တပ္မေတာ္သားေဟာင္း တေယာက္ပါ။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း လိုခ်င္တယ္။ လိုခ်င္တဲ့ လူေတြေဆြးေႏြးေနၾကတာ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ သေဘာတူတဲ့အခ်က္၊ သေဘာမတူတဲ့ အခ်က္၊ ဒါေလးေတြ ညႇိဖို႔ပဲအေရးႀကီးတာ။ ညွိဖို႔ပဲက်န္ေနတာ။ ဒါဟာလည္း အရင္တုန္းက အခ်က္ ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိလို႔ရွိရင္ အခ်က္ ၃၀-၂၀ နဲ႔ ဆယ္ဂဏန္းကို ေရာက္သြားၿပီ။ မေျပစရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး။
ေမး။ ဒါဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္က ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္မွာ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာလား။
ဦးခင္ရီ။ မေျပစရာအေၾကာင္းကို မရွိဘူးလိုု႔ ျမင္တယ္။ က်ေနာ္ တဦးတည္းအျမင္ေတာ့ ယံုုၾကည္တယ္။
ေမး။ “၀” နယ္ေျမမွာဆိုု သန္းေခါင္စာရင္း ၀င္ေကာက္ဖိုု႔ အရမ္းခက္ခဲတယ္လိုု႔ ၾကားတယ္။ “၀” ေခါင္းေဆာင္ေတြ စာရင္းေကာက္ဖိုု႔ဆိုု သူတိုု႔ကိုု သင္တန္းေပး၊ သူတိုု႔ဖာသာ သူတိုု႔ေကာက္မယ္လိုု႔ ေျပာတာရွိတယ္။
ေျဖ။ မဟုုတ္ပါဘူး။ “၀” နယ္ေျမကိုု သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္တုုန္းက က်ေနာ္ကိုုယ္တိုုင္ ဦးစီးၿပီးသြားခဲ့တာ။ အဓိက က ေနရာတိုုင္းကိုု ၀င္ေကာက္လုုိ႔ ရတယ္။ တခုုပဲ၊ ဘာသာစကား ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔ ဆရာ၊ ဆရာမေတြခ်ည္းပဲ ေကာက္လိုု႔ မရဘူး။ “ဝ” စကားတတ္တဲ့ ေဒသခံေတြကို အကူအညီ ေတာင္းတာရွိတယ္။ ဘာသာစကား အခက္အခဲကလြဲလို႔ ဘာကန္႔သတ္ခ်က္မွ မရွိဘူး။
ေမး။ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ၿပီးေတာ့ တႏိုုင္ငံလံုုး လူဦးေရစာရင္း မႏွစ္က ထုုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ဒီ ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ တိုုင္းရင္းသား လူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးရွိတယ္ဆုုိတဲ့ စာရင္းက ဒီအတိုုင္းပဲလား။ အေျပာင္းအလဲရွိလား။ ဥပမာ ခ်င္းျပည္နယ္မွာဆိုုရင္ ဇိုုမီးေတြက ဒီစာရင္းမွာ မပါဘူး။ အခုေရာ ပါလာၿပီလား။
ေျဖ။ အဲဒါေတြ က်ေနာ္တိုု႔ အေျဖ မေပၚေသးပါဘူး။ တြက္တုုန္းခ်က္တုုန္းပါ။ စာရင္း အၾကမ္းဖ်ဥ္းကေတာ့ ေမလကုုန္ ေလာက္မွာ က်န္တဲ့စာရင္း ထြက္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးစာရင္းကေတာ့ အဲဒီေလာက္မွ ထြက္ခ်င္မွ ထြက္ပါဦးမယ္။ တဦးခ်င္း ကိုုယ့္လူမ်ဳိးကိုု ေျပာတဲ့အတိုုင္း မွတ္တမ္းတင္ရတာဆိုုေတာ့ ၁၃၅ မ်ဳိး အတိုုင္းပဲလား၊ မ်ားသလား။ ဒါ မသိေသးဘူး။ လုုပ္ေနတုုန္း။ အဲ့ဒီအေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ဒီလူမ်ဳိးစာရင္းကိုု တိုုင္းရင္းသားကိုုယ္စားလွယ္ေတြ အကုုန္ဖိတ္ေခၚၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးၾကရဦးမွာ။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေမလကုန္မွာကေတာ့ တျခားဟာေတြ ထြက္မယ္။ ဒီ လူမ်ဳိးတို႔ ဘာတို႔ ဆိုတဲ့ဟာေတြကေတာ့ နည္းနည္းေလး ဆက္ၿပီး က်န္ခဲ့ႏိုင္တယ္။
စာရင္းေကာက္တဲ့ ေနရာမွာ ဇိုမီးဆို ဇိုမီးပဲေျပာတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ မွတ္တမ္းတင္တာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ၂၀၁၅ ေမမွာ က်န္တဲ့ အခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒါက ဆင္းေတြ႔ရဦးမွာ။ ဒီအတိုုင္း သြားထုုတ္ျပန္ရင္ တိုုင္းရင္းသားေတြ ၾကားထဲမွာ နားလည္မႈ လြဲႏိုုင္တယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ အတြက္လုပ္တဲ့ ကိစၥဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေခၚမယ္။ ဒီလိုေတာ့ ေပၚေနၿပီ ေဆြးေႏြးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၅ ေမမွာ လူမ်ဳိးစာရင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထြက္ဖို႔ မရွိေသးပါဘူး။
တိုုင္းရင္းသားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခ်က္ကလည္း ၁၉၈၂ ခုုႏွစ္ဥပေဒမွာ ပါတဲ့အတိုုင္း ႏိုုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲက မည္သူသည္ တိုုင္းရင္းသားျဖစ္သည္ ဆိုုတဲ့ အတိုုင္းလုုပ္မွာပါ။
ေမး။ ၂၀၁၃ ခုုႏွစ္တုုန္းက ဆရာမ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္နဲ႔ ေတြ႔ခ်ိန္မွာနယ္စပ္က ျမန္မာျပည္သား ေရႊ႔ေျပာင္း လုုပ္သားေတြရဲ့ သားသမီးေတြအတြက္ ေမြးစာရင္းထုုတ္ေပးေရးကိုု ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုုပ္ငန္းေတြ ဘယ္ေလာက္အထိ ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီလဲ။
ေျဖ။ အဲဒါက အေၾကြးတခုုကိုု ျဖစ္ေနတာ။ ဒီၾကားထဲကသန္းေခါင္စာရင္းကိစၥ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥေတြနဲ႔ ဆရာမ စင္သီယာနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေတြက သိပ္မလုုပ္ျဖစ္ေသးဘူး။ ဒါက ကိုုယ္တခုုတည္းလုုပ္လိုု႔လည္း မရဘူး။ က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ေတြလည္း ပါရမယ္။ က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ဆက္ၾက ျပဳၾက လုုပ္ၾကတယ္။ အေျဖေပၚတဲ့အထိ မရေသးပါဘူး။ အေၾကြးတခုုပါ။ ဆက္လုုပ္မွာပါ။ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးမႈေတြ မလုုပ္ရေသးတာ။
ေမး။ ဒါက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမွ ဆက္လုုပ္ႏိုုင္မယ့္ သေဘာလား။
ေျဖ။ ဒါ မဆိုုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တိုု႔ တိုုင္းရင္းသားေတြကိုု ႏိုုင္ငံသားအျဖစ္ ျပန္လက္ခံတဲ့ ကိစၥပါ။ က်ေနာ္တိုု႔မွာ ရခိုုင္ကိစၥေတြ ရွိတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥေတြ ရွိတယ္။ လုုပ္ဆဲလုုပ္ငန္းေလးေတြက မ်ားေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မလွည့္ႏိုုင္ေသးတာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့
ကြၽန္ေတာ္ဟာ (Investigative Journalist) စုံစမ္းေထာက္လွမ္းေရး
သတင္းေထာက္တစ္ဦး အေနနဲ႔ ခရီးသြားေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သာမန္ျပည္သူတစ္ဦး
အေနနဲ႔သာ သြားေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလို အတြင္းက်က် ကိစၥေတြကို
စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မယ့္ အေျခအေန မရွိေသးပါ။ ျပည္တြင္းရွိ
သတင္းေလာကမွာလည္း Investigative Journalist က အေတာ္အားနည္းေသးတယ္လို႔
ေဝဖန္သူေတြက ေထာက္ျပေလ့ ရွိပါတယ္။
- See more at: http://www.thevoicemyanmar.com/index.php/perspective/item/5496-lsh#sthash.tG8KWcxt.dpuf